SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
etw
abfassen
[etw in eine sprachliche Form bringen]
wat
opsetten
Konjugation
×
Konjugation von setten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
setten; sett, sett
ik
sett
sett
(settde, settede)
sett
du
settst
(settest)
settst
(settdest, settedest)
he/se/dat
sett
(settet)
sett
(settde, settede)
wi/ji/Se/se
sett
(setten)
setten
(settden, setteden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
abfassen
[etw in eine sprachliche Form bringen]
wat
upsetten
Konjugation
×
Konjugation von setten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
setten; sett, sett
ik
sett
sett
(settde, settede)
sett
du
settst
(settest)
settst
(settdest, settedest)
he/se/dat
sett
(settet)
sett
(settde, settede)
wi/ji/Se/se
sett
(setten)
setten
(settden, setteden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
abfassen
[etw in eine sprachliche Form bringen]
wat
affaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
abfassen
[etw in eine sprachliche Form bringen]
wat
verfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
abfassen
een
tofatenkriegen
Konjugation
×
Konjugation von kriegen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kriegen; krieg, kriegt
ik
krieg
kreeg
kregen
du
kriggst
kreegst
he/se/dat
kriggt
kreeg
wi/ji/Se/se
kriegt
(kriegen)
kregen
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
abfassen
een
tofaatkriegen
Konjugation
×
Konjugation von kriegen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kriegen; krieg, kriegt
ik
krieg
kreeg
kregen
du
kriggst
kreegst
he/se/dat
kriggt
kreeg
wi/ji/Se/se
kriegt
(kriegen)
kregen
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
abfassen
een
faatkriegen
Konjugation
×
Konjugation von kriegen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kriegen; krieg, kriegt
ik
krieg
kreeg
kregen
du
kriggst
kreegst
he/se/dat
kriggt
kreeg
wi/ji/Se/se
kriegt
(kriegen)
kregen
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang