Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
---|---|---|---|---|
blameren; blameer, blameert | ik | blameer | blameer (blameerde) | blameert |
du | blameerst | blameerst (blameerdest) | ||
he/se/dat | blameert | blameer (blameerde) | ||
wi/ji/Se/se | blameert (blameren) | blameren (blameerden) |
Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
---|---|---|---|---|
blameren; blameer, blameert | ik | blameer | blameer (blameerde) | blameert |
du | blameerst | blameerst (blameerdest) | ||
he/se/dat | blameert | blameer (blameerde) | ||
wi/ji/Se/se | blameert (blameren) | blameren (blameerden) |
Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
---|---|---|---|---|
blameren; blameer, blameert | ik | blameer | blameer (blameerde) | blameert |
du | blameerst | blameerst (blameerdest) | ||
he/se/dat | blameert | blameer (blameerde) | ||
wi/ji/Se/se | blameert (blameren) | blameren (blameerden) |